Verhuizen
Verandermanagement is een begrip dat vaak als sticker wordt geplakt op begeleidings-trajecten. Zo heet ook wat ik bij coaching on the job doe met een ander woord ‘verandermanagement’. Wat je dan doet kun je vergelijken met wat er bij een verhuizing gebeurt, want dan ben je eigenlijk ook een verandermanager. Verhuizen is een voorbeeld waarin iedereen wel elementen van verandering kan herkennen en benoemen: keuze, noodzaak, planning, calculatie, enthousiasme, beelden. Maar ook afstemmen, samenwerken en omgaan met (eigen)weerstand.
Net als een verhuizer die z'n partner meeneemt in de verhuisplannen, neemt een goede veranderaar of verandermanager z'n medewerkers mee in het proces. Samen ontdekken waar het over moet gaan en wat er dient te gebeuren. En: heb je een hekel aan verhuizen? Dan zou dat iets kunnen zeggen over de manier waarop jij aan 'verandermanagement' doet. Leuk om te onderzoeken en zo je kwaliteiten als verandermanager aan te pakken. De facto zijn we allemaal verandermanagers want anno 2017 is vrijwel elke dag anders en hebben wij allemaal wel iets met ‘anders-dan-meer-van-het-zelfde’.
Bron en geen put
Bovenstaande is precies waar het bij ‘veranderen’ en coaching on the job voor mij over gaat: door onderzoeken, spiegelen en prikkelen mensen de gelegenheid laten nemen, om alle facetten van ‘hun’ verhuizing te onderzoeken: is het een keuze? een wens? een noodzaak? een enthousiasme? welke vragen? welke beelden? welke doelen? welke criteria? Daardoor stellen mensen zélf een analyse en diagnose op en kan het plan er als vanzelf uit volgen. Uit de bron, die ze zelf zijn. En niet uit een 'externe verandermanager' die jou en hen op sleeptouw neemt.
De succesfactor bij een verandertraject (coaching on the job) is dus dat je mensen ziet als een bron en niet als een put; zodoende halen zij de verandering uit zichzelf en juist dát is wat veranderen doet slagen en tot een succes maakt. Dit betekent dat ik betrokkenen beschouw als verandermanager van door henzelf gewenste veranderingen en dito resultaten. Zij en ik vertrouwen op hun eigen mogelijkheden en verantwoordelijkheidsgevoel.
Onderzoek
Mooi om te zien dat deze benadering in 2017 naadloos aansluit bij uitkomsten van het tweejarig ‘Onderzoek naar de wezenskenmerken van coaching’ welke ik 17 jaar geleden heb uitgevoerd en aan de basis stond van de boekpublicatie ‘Acties die coachen tot een succes maken'. *
De principes van coaching zijn:
Principe 1: ik vertrouw op de talenten, mogelijkheden en instelling van de medewerkers,
Principe 2: de organisatiedoelen zijn helder en inspirerend voor mijn medewerkers,
Principe 3: de coach ondersteunt (niet: stuurt) de medewerker(s). Hij is adjudant van de prins (= gesprekspartners zijn gelijkwaardig. Het is de rolopvatting die een verschil maakt tussen wie-wie is. Waar een ‘adjudant’ voor staat en gaat zijn het welbevinden en de belangen van zijn prins. …de gecoachte in deze).
Zeg je hier volmondig ‘ja’ op, dan kun je verder naar het afbouwen van de zgn. obstakels op de coachings weg. In uiteenlopende publicaties alsmede in mijn onderzoek naar de wezenskenmerken van coaching worden vooral de volgende obstakels genoemd:
1. Angst om los te laten,
2. Niet erkennen van het specialisme van de gecoachte,
3. Niet erkennen dat jij als leidinggevende het niet altijd weet,
4. Te grote groep te coachen medewerkers,
5. De neiging over te stappen naar directief leiderschap als de gecoachte het laat afweten,
6. Gebrek aan interesse van de coach voor de persoon van de gecoachte,
7. Niet passen in de bestaande organisatiestructuur en -werkwijzen.
Hierna volgt een korte toelichting van elk van deze zeven obstakels (hier niet opgenomen omdat het in dit verband te ver zou voeren) wat uitmondt in de introductie van vier practische en direct bruikbare coachings-coördinaten. Het is dan ook met veel plezier dat ik in een van de komende bijdragen verder zal ingaan op het wat en hoe van deze zgn. coachings coördinaten.
*Beuken, Joop van den. ‘Acties die coachen tot een succes maken’. Uitgeverij H. Nelissen B.V, 2001, Soest.
Reactie schrijven